bir dönem ağaç yaprağı yeme hastalığım vardı benim biliyo musun. çok komikti. her gördüğüm ağaç cinsinden bir yaprak alıyor, yiyordum bi güzel. bazen çok güzel yapraklar keşfediyor, bazense en acı otlara denk geliyordum. en çok iğne yapraklı çam ağaçlarını severim mesela. ama iyice çiğnemek gerek. batıyor yoksa. sonra birden bıraktım işte o alışkanlığımı.
- alışkanlık bırakmak, garip.
11 Nisan 2010
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Ben de küçükken yapardım bunu. Her ağacınkini değil ama çam iğnesi, asma yaprağı, arada tanımadığım ama tadı güzel "görünenler". Ben ne zaman bıraktım acaba ağaç yaprağı tatmayı, hatırlamıyorum.
YanıtlaSiloha negzelmiş be. ama ben ya zehirliyse falan diye cesaret edemezdim mesela.
YanıtlaSilaa evet evet bende de vardı böyle birşey. görenler elime bir tokat yapıştırıp inek muamelesi yapıyodu
YanıtlaSilbugün yine yedim. çok özlemişim.
YanıtlaSilçam ağacının o birbirine bağlı iki çift iğnesinin bağlantısını çıkar, iğnelerin diplerini ye. böyle ekşimsi, mayhoşumsu falan güzel oluyor.
YanıtlaSildahilikle delilik arasındaki çizgidesin.
YanıtlaSilakşam sefalarının balını yemeyi saymıyorum bile, ne güzeldi ya.
YanıtlaSilasma yaprağının saplarının dışlarındaki zarı soyup, kalanı yemesi de süper oluyo. ama körpe olanlar sadece. o bebek asma dallarını koparıp yediğim için çok pişman olurdum ben. ama yine görsem yine yerim.
YanıtlaSil