26 Şubat 2009

garip.

aslında insan birçok şeyi en yakınlarına anlatamıyor. hepimizde öyle değil mi bu durum? kaç kişi bir sıkıntısını ilk olarak annesine anlatıyor. çok az. neden. çünkü o en yakınımız. en yakın arkadaş da bu durumda aslında. neyse belki yanılıyorum.
ama ben en önemli şeyleri en yakınlarıma anlatamam. alakasız birileri olmalı, belki yeni tanıştığım ya da fazla samimi olmadığım birileri. hatta çoğu zaman kimseye anlatmam. ama bana bozulmaktan, güvenmemekten vazgeçin. benböyleyimlan! kabul edin artık. ya da etmeyin. sizi seviyorum, evet. ama kendimi daha çok.

- ben küçükken, çok küçükken, cornflakes nedir bilmezdim. o zamana göre daha büyük ama bu zamana göre daha küçükken ise; her sabah cornflakes yerdim. hem de her sabah.

4 yorum:

  1. Adsız26.2.09

    önyargıların kurbanı olmak.
    belki en yakınlara hiç anlatma gereği duymadık kendimizi ve korkuyoruz.


    conflakes güzeldir.anneler daha güzel.

    YanıtlaSil
  2. gerek duymamaktan olmadığı kesin.
    ama korkmak mevzusunda haklı olabilirsin adsız.

    YanıtlaSil
  3. Adsız28.2.09

    Adsız kim lan?

    YanıtlaSil
  4. kafamı karıştırmayın lan. ortalık adsız kaynıyor. adlanın da gelin.

    YanıtlaSil