bazen sokakta tek başıma yürürken kendimi, birdenbire, bir kokunun peşine takılmış hâlde buluyorum. veya bir ses'in. ya da herkesinkinden çok daha farklı adımların. sonra kendime geliyor, hiçbir şey olmamış gibi normal hayatıma devam ediyorum. bu beni biraz üzüyor. kendime gelişim yani.
- buraya yazmayınca çok yalnız kalıyorum. kayboluyorum.
skip to main |
skip to sidebar
Ben de yazılarını okuyamayınca öyle hissediyorum.;)
YanıtlaSilCanım blogunu yeni gördüm,bana değişik geldi,ara sıra gelecem, ilgimi çekti,sevdim, başarılarının devamını dilerim.Sevgilerrrrr...
YanıtlaSilbazen otobüste dans ederim, bana iyi gelir.
YanıtlaSilsokakta tekbaşına yürümek zaten bu yüzden güzel. birinci tekil kişili tespitler neden bi başkasına uymasın geç bi zamanda?
YanıtlaSil